10 lutego 1940 roku rozpoczęła się pierwsza masowa deportacja Polaków do syberyjskich łagrów, przeprowadzona przez NKWD.

W głąb Związku Sowieckiego wywieziono wówczas około 140 tys. obywateli polskich, głównie osadników wojskowych, urzędników, pracowników służby leśnej i kolei, a także właścicieli ziemskich wraz z rodzinami. W tym samym roku odbyły się jeszcze dwie zsyłki: 13-14 kwietnia oraz w czerwcu, a kolejna w czerwcu 1941 roku. Wywiezieni trafili do północnych regionów ZSRS, w okolice Archangielska oraz do Irkucka, Kraju Krasnojarskiego i Komi.